UTRECHT 7 april 2007 –
Na al het hele jaar geoefend te hebben op het kunstgrasveld, troffen voorwaarts 5 en 6 elkaar vandaag eindelijk een keer op het grote veld om voor eens en voor altijd uit te maken wie zich ´´de koning van de dinsdagavond´´ zou mogen noemen. Spits Guilermo (waar is hij eigenlijk altijd op dinsdagavond?) wist het antwoord al wel: dat zou het vijfde worden. Hij gaf onze verdedigers al weken van te voren de tip om maar met jurken aan op het veld te verschijnen, omdat hij ons anders zo zou vernederen met zijn panna´s. Hiermee was de toon voor de toch echt vriendschappelijke bedoelde wedstrijd gezet. Het werd nóg mooier: het vijfde leek bang en had enkele spelers van andere teams gevraagd; Ruben (7e) en Sander en Joop (2e). Ook werd er, geld genoeg bij het vijfde, een Ijslandse spits ingevlogen om ons jonkies het lastig te maken.
De ´vreemde´ hulp voor het vijfde motiveerde ons en we hadden voor het begin van de wedstrijd dan ook het volste vertrouwen in een goede afloop. Dit vertrouwen verdween echter als sneeuw voor de zon toen de wedstrijd eenmaal begon: alle linies begonnen hopeloos slecht, er werd geen duel gewonnen en geen balletje normaal getikt. Het vijfde maakte hier heel goed gebruik van: ingevlogen spits Bas passeerde na een minuutje of 5 knap het halve veld en tekende de 0-1 aan. Diezelfde bas ging drie minuten later,net buiten de zestien, slim en gewillig naar de grond, wat het vijfde een vrije trap opleverde. Sander wist wel raad met dit buitenkansje en schoot de bal mooi achter keeper Niels. De kopjes gingen hangen bij het zesde en aan normaal voetbal kwamen we met niet meer toe: het bleef schreeuwen, raggen en verdedigen in de hoop niet op een nog grotere achterstand te komen. Ook dit mislukte want nog binnen het kwartier lag voor de derde keer de bal in het net: doelpuntenmaker was weer Sander, dit keer met een lobje.
Hierna pakten we het spel iets beter op, met dank aan het vijfde wat de teugels iets liet vieren en ons meer ruimte gaf. We kregen steeds meer kleine kansjes, wat na een half uurtje resulteerde in de 1-3 van ´charri´, waarvoor we met name ook Ruben moeten bedanken;). Na een vlammend schot op de paal van Mick ging Charri goed richting bal waarna hij zijn goede wedstrijd met een doelpunt kon bekronen. Dit doelpunt gaf ons vertrouwen en we maakten ook al snel de 2-3: Menno na een prachtige pass van Nathan.
Na de thee gingen we, gesteund door onze conditionele voorsprong, door met het creeren van kansen en het goed druk zetten op het vijfde. Tegenstander Eric werd door alle aanwezige jonkies zo zenuwachtig dat hij de bal na een voorzet van de flank met een prachtige poeier in de kruising van zijn eigen goal schoot: keeper Joop stond erbij en keek ernaar.
Spits Menno, aangemoedigd door zijn freundin vanaf de kant, dacht dat hij een nog mooiere goal dan Eric kon maken en zowaar lukte het hem. Vanaf een meter of 20 legde hij de bal fantastisch in de kruising, wat ons, tot grote frustratie van het vijfde (´´overloper´´) gejuich van Egbert opleverde. De 4-3 besloot ons iets te gaan doen waar we nou niet echt heel goed in zijn: de voorsprong verdedigen. Guilermo strafte dit af en tekende, na een showsliding van jewelste, de 4-4 aan. Dit was ook direct de eindstand. Het was een leuke pot voetbal, die ondanks wat aanvaringen tussen spits Bas en ondergetekende, sportief was. Aan onze kant sprong onze linkshalf Wouter eruit: goed gespeeld jongen!
En de koning van de dinsdagavond dan? Die titel moeten we dan nu maar verdienen op 2 juni, op het toernooi van initiatiefnemer Paul. Tot aan die tijd zijn het gewoon weer twee vriendenteams die naast elkaar trainen, rond de klok van negen. Rest mij nog Rob te bedanken, die op zijn vrije zaterdag deze wedstrijd toch maar weer tot een goed eind bracht, sympathiek!
Marijn Overvest, Zaterdag 6