Terugblik seizoen 2002/2003 (Teammaster)

De winnaar: Peelen

Kwam prima uit de startblokken en zag de beren daarna alleen nog maar in z’n achteruitkijkspiegeltje. Vanwege de weinige weekoverwinningen een ietwat kleurloze kampioen, die het vooral moest hebben van een degelijk wisselbeleid op het middenveld. De winst leek al tijdens de winterstop op zak, zodat Peelen als meest neutrale speler het spelleiderstokje mocht overnemen.

De runner-up: Dijkstra

Er waren twijfels. Grote twijfels. Zou de Harry wel klaar zijn voor het grote werk? Is de druk van het constant presteren niet te groot? Was zijn startsnelheid niet te laag? Niets van dat alles. Harry D. leek zich in Rotterdam makkelijk aan te passen. Vooral de laatste maanden rinkelde de kassa steeds luider en op de slotdag kon Harry het zich zowaar permitteren een dikke neus naar de concurrentie te trekken.

De slechtste: Onsman, A.

En wel zo slecht dat je haast zou gaan denken dat Arno niet graag voetbal kijkt. Verzachtende omstandigheden waren er genoeg: blessures waren er constant, net als eeuwige principes en de uitgebreide jeugdopleiding. Nu komt de Peter Bosz van het Teammaster er genadig vanaf, komend jaar zal men moeten bloeden voor zulk een wanprestatie.

De topscoorder: Mijnen

Zijn doelstelling (een plek in de top3) is niet gehaald. Toch mag Bas van een succesvol seizoen spreken door met twee prijzen aan de haal te gaan. Eén voor de meeste weekoverwinningen (schatting: 5 keer?) en één voor de hoogste weekscore (evenals Bulloki 54 punten, die bij deze eervol vermeld wordt), waarvoor de inwendige Bas (evenals Bulloki en Van Asch, die bij deze eervol vermeld worden) beloond gaat met iets lekkers uit de hoge koksmuts van onze oud-spelleider c.q. nieuwe penningmeester.

De tegenvaller: Tycho, T.T.

De kampioen van vorig seizoen afficheerde zichzelf graag als kampioen vooruitkijken. Na elke gespeelde wedstrijd werden alle programma’s voor de komende drie, vier weken afgewogen alvorens tot de aankoop van een nieuwe speler over te gaan. Ook werden de factoren ‘aantal gele kaarten’ en geluk ingecalculeerd, waarbij de VI tot in de kleine lettertjes werd gespeld. Echter: een aanvankelijke top3 notering hield niet lang stand en op den duur moest Jan zelfs speler Dijkstra boven zich dulden, en dat was - vooral voor hemzelf – de grootste tegenvaller.

De revelatie: Beenen en Dlask (ex aequo)

Geen paniekvoetbal voor deze heren. Bertmans zette juist op tijd aan om niet als laatste te eindigen; iets waar het toch heel lang naar heeft uit gezien. Vertrouwen in eigen kunnen gold ook voor Roald. Zijn eindspurt was van zodanige kwaliteit dat hij zou willen dat het seizoen net begonnen was.

Beste vrouw: mevrouw Cziommer

Alle dames wonnen een weekprijs, al is het niet zeker of het keurig opgevoede herengezelschap ze af en toe ‘lieten voorgaan’. Hoe het ook zij, omdat mevrouw Cziommer zich af en toe ook kon laten zien in de top drie in het algemeen klassement is zij met een eindnotering op plek 7 de beste vrouw.

De meest gevaarlijke outsider: Boom, E. van den,

Erik draaide een zeer verdienstelijk seizoen en lange tijd leek een goede notering erin te zitten. Het dubbeltje viel helaas de verkeerde kant op: met een totaal van 18 punten in de laatste twee speelronden viel hij plots terug naar een anonieme 11e plek. Iemand om volgend seizoen in de gaten te houden.
Over deze uitslag valt te corresponderen: