Duitse Vogels

Op het linker plaatje: de Rode Wouw. Is 'm dit? De rode wouw is groter en slanker dan de Buizerd met veel langere vleugels en lange, diep gevorkte, roestrode staart. De diepe insnijding is altijd te zien. Vleugels lang en smal, meestal min of meer gehoekt, met opvallende lichte vlekken op de onderkant van de vleugels. Staart wordt bij het sturen dikwijls zijwaarts gedraaid. Vliegt moeiteloos met elastische, sternachtige lichte, diep doorslaande vleugelslagen, waartussen het lichaam op en neer deint. Het geluid lijkt op de buizerd, maar zachter, langgerekt 'hieeh' of 'pieie'. Tijdens de baltsvlucht een 'jammerende' triller. Het voedsel van de rode wouw bestaat uit muizen, hamsters en andere kleine zoogdieren, vogels tot de grootte van een kip, dode vissen, hagedissen, hazelwormen, kikker, sprinkhanen, kevers, rupsen.

Op het rechter plaatje staat voor de liefhebbers de zwarte roodstaart, of is het een bruinstaart? Met zijn fraaie, contrasterende kleuren en opvallende tekening is de zwarte roodstaart een van onze mooiste kleine zangers. Zijn opvallendste kenmerk is zijn roestrode, constant trillende staart. Deze speelt een belangrijke rol bij het baltsritueel en wordt dan door het mannetje zo breed mogelijk uitgespreid om de schitterende kleurenpracht ervan te laten zien. Het mannetje is roetzwart en heeft witte vleugelvlekken. Deze zijn duidelijk zichtbaar als de vogel op een insect jaagt. Het wijfje is minder zwart dan het mannetje en ze mist de witte vleugelvlekken. De alarmroep is een angstig 'wie-tik-tik', de zang een kort melodieus liedje, dat in een zacht geratel eindigt. De aandachtige stadsbezoeker zal het - eenmaal hij het kent - overal in onze steden kunnen horen.