Zaterdag 21 september, 9.45 uur: Voorwaarts 6 - IJFC 10

En die wonnen hun eerste wedstrijd met de fraaie korfbaluitslag 9-4 en zijn dus, eh, koploper. Wat is dat toch? Spelen we nog wel eens niet tegen de koploper?!
Maar goed, dat zegt in deze fase van het seizoen natuurlijk allemaal geen reedt.

Zaterdag 14 september 15.45 uur: Delta Sports 7 - Voorwaarts 6

En daar gaan we weer! Vrij laat om af te trappen en ook wel vrij in Houten maar dat mag de pret niet drukken. Zeker niet voor de eerste competitiepot van het seizoen.

Aanmeldingen in de comments of via de app

Onze vrolijke vriend Ruben vraagt (2)...

... wederom of wij morgen met hem en zijn team meetrainen. Inclusief een handvol mannen van het achtste. Dat is om 11.00 uur.

En verder: of wij zaterdag 24 augustus willen oefenen. Eventueel gecombineerd met het team van Frits (zaterdag 7) tegen de zaterdag 5 van Ruben. Graag jullie reacties.

Seizoen 2013-2014

We gaan weer beginnen, ik ben nog ff op vakantie.

Stephan Lub R.I.P.

9 september 1969 – 5 juli 2013

Nederlagen op een voetbalveld zijn betrekkelijk. Op 6 juli werd de zaterdag 6 wreed uit zijn zomerslaap gewekt met de niet te vatten mededeling dat Stephan Lub overleden is. Hij stierf thuis aan een hartinfarct, en werd slechts 43 jaar.

Stephan was een ware Voorwaartsveteraan, die bij deze club eerst een paar jaar in het eerste speelde, en daarna afzakte naar zijn huidige team. Een sterke centrumverdediger, met een fraaie trap in zijn linkerpoot, al dat doet dat er op dit moment natuurlijk totaal niet toe. Stephan was  boven alles een fantastische gozer om in je team te hebben. Markante kale kop met een aanstekelijke grijns, die waarschijnlijk iedereen die hem kende uit kan tekenen. Een open, vrolijke jongen met een innemend karakter en een intelligente geest.

Na de totstandkoming van het huidige zesde – kort gezegd een fusie tussen een team van autochtone Utrechters en een team van jongens die hier als student zijn komen wonen – vervulde Stephan een bindende rol. Hij speelde immers al jaren met ‘de studenten’, maar viel als echte Utrechter ook prima in het ‘andere kamp’. Op die manier is hij van onschatbare waarde geweest in de eenwording van ons team en het uitbannen van iedere vorm van bloedgroepenstrijd. 

Boven alles was Stephan een voetbalbeest. We zeggen natuurlijk allemaal van onszelf dat we dat zijn, maar als er iemand aanspraak kon maken op die omschrijving, was Stephan het. Voor hem bleef voetbal niet beperkt tot een hobby, hij heeft er met het nodige succes zijn werk van gemaakt. Eerst jarenlang als hoofd bedrijfscommunicatie bij Nike; sinds kort als eigenaar van zijn eigen PR-bureau Man of the Match (geweldige naam!) waarmee hij voetballers wilde helpen zich te profileren in de (social) media.

Als voetballer gingen zelfs voor Stephan de jaren op een gegeven moment tellen; de laatste seizoenen viel hij van de ene blessure in de andere. Maar opgeven? Dacht het niet; dat is voor een ander slag. Stephan knokte zich iedere keer terug, nam er jaar na jaar noodgedwongen genoegen mee om alleen op trainingen actief te zijn, totdat hij afgelopen voorjaar voor het eerst in mensenheugenis op zaterdag weer een wedstrijd mee kon doen. En daarna nog een paar. Het was meteen alsof hij nooit weggeweest was.

Van de vele diep tragische aspecten aan zijn overlijden, is dat ook wel een wrang onderdeel: hij stónd er net weer. Hij was een van onze oudste spelers, maar was fit als een jonge god. Iedereen die de afgelopen dagen over zijn dood vernam en die niet precies wist hoe oud Stephan Lub eigenlijk precies was, stond versteld van het antwoord. We hadden hem allemaal jaren jonger geschat.

Stephan laat een vrouw, Melynda, en drie jonge dochters na; dat is het belangrijkste aspect van deze onbegrijpelijke gebeurtenis. Daarnaast laat hij een team na dat vanaf nu voor altijd met een man minder verder zal moeten spelen.

Marnix Quee namens Zaterdag 6